Martinstag – Η μέρα του Αγίου Μαρτίνου

Tο έθιμο της γιορτής του Αγίου Μαρτίνου στις 11 Νοεμβρίου και της πομπής με τα φαναράκια είναι ένα γερμανικό έθιμο που έχει ως σκοπό να μάθει στα παιδιά τη σημασία του μοιράσματος και της ανιδιοτελούς προσφοράς

Ο Άγιος Μαρτίνος μοιράστηκε έμπρακτα όλα του τα υπάρχοντα με τους συνανθρώπους του και δίδαξε μέσω της ιστορίας του το νόημα της συμπαράστασης και φιλάνθρωπης στήριξης όλων των ανθρώπων που το έχουν ανάγκη. Ένα νόημα τόσο επίκαιρο στις μέρες μας.

Ο μύθος:

Ο Άγιος Μαρτίνος γεννήθηκε το 316 μ.Χ. στην Ουγγαρία. Ήταν 15 χρονών όταν έγινε Ρωμαίος στρατιώτης και, όταν ήταν 18 χρονών, βαφτίστηκε και έγινε Χριστιανός. Ήταν χειμώνας του 334. Στην Αμιένη της Βορείου Γαλλίας, μια

πολύ ψυχρή μέρα ο Άγιος Μαρτίνος συνάντησε ένα γυμνό φτωχό στην πύλη της πόλης. Τον λυπήθηκε και αποφάσισε να τον βοηθήσει. Φορούσε μόνο τη στρατιωτική εξάρτηση και τον μανδύα του. Πήρε το ξίφος του, έσχισε τον μανδύα και έδωσε ένα κομμάτι στον φτωχό.

Στον δρόμο τον περιγελούν για την περίεργη του αμφίεση. Τη νύχτα όμως βλέπει στον ύπνο του τον Χριστό, ντυμένο με το κομμάτι του μανδύα που είχε δωρίσει, να λέει στους αγγέλους που τον ακολουθούσαν: «Ο Μαρτίνος με έντυσε μ’ αυτό το ένδυμα». Το 360 πήγε στο Πορτιέ, στη Γαλλία, και το 371 έγινε επίσκοπος στην Τουρς. Το 397 έχτισε ένα μοναστήρι στη Γαλλία και πέθανε εκεί.

Κάποιες εικόνες τον δείχνουν με μία χήνα. Κάποιοι λένε ότι ο Μαρτίνος κρύφτηκε σε έναν στάβλο, για να μην τον βρουν. Αλλά οι χήνες τον πρόδωσαν, γιατί φώναζαν και έκαναν θόρυβο. Γι΄αυτό το λόγο συνηθίζεται στη Γερμανία να τρώνε «τη χήνα του Μαρτίνου» λίγες μέρες πριν και λίγες μέρες μετά από τη γιορτή αυτή: χήνα ψημένη  με μήλα, σταφίδες και κάστανα που συνοδεύεται από κόκκινο λάχανο βρασμένο με γαρίφαλα.

Και φέτος συμμετείχαν οι μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας με τα χρωματιστά φαναράκια τους στην πομπή του Αγίου Μαρτίνου (Laternenumzug), ακολουθώντας έναν καβαλάρη ντυμένο με τη ρωμαϊκή στολή του λεγεωνάριου και τραγουδήσανε  παραδοσιακά τραγούδια αφιερωμένα στον Άγιο Μαρτίνο (Martinslieder) όπως: «Περπατώ στους δρόμους με το φαναράκι μου και τραγουδώ για τον Σανκτ Μάρτιν – εκεί ψηλά στον ουρανό φωτίζουν τα άστρα και εδώ στη  γη εμείς…».