Ο “Αγιος Μαρτίνος και τα φαναράκια

Το δημοτικό μας  σχολείο στα πλαίσια της διαπολιτισμικότητας, της συνεργασίας με άλλα σχολεία και θέλοντας οι μαθητές να γνωρίσουν τα ήθη και έθιμα της χώρας στην οποία ζούνε, συμμετείχε φέτος για πρώτη φορά στην γιορτή του Αγίου Μαρτίνου.Η διευθύντρια  του σχολείου κ. Ουρανία Μπιτζιοπούλου με τη σύμφωνη γνώμη του συλλόγου διδασκόντων ζήτησε από τον διευθυντή του γερμανικού καθολικού σχολείου Wichlinghausen να συμμετάσχει το σχολείο μας στη γιορτή η οποία έγινε την Κυριακή 10.11.13.
Οι μαθητές είχαν φτιάξει στο σχολείο φαναράκια και μαζί με τους μαθητές του καθολικού σχολείου Wichlinghausen  περιηγήθηκαν στο κέντρο της πόλης του Βούππερταλ τραγουδώντας και σκορπίζοντας με τα φαναράκια τους το φώς που συμβολίζει την ελπίδα και την προσφορά αγάπης του Αγ. Μαρτίνου.
Ακολουθεί η ιστορία του Αγίου Μαρτίνου.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΦΑΝΑΡΙΩΝ

ΣΑΝΚΤ ΜΑΡΤΙΝ

Κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου γιορτάζεται στην Γερμανία η γιορτή του Αγίου Μάρτιν (Sankt Martin) ή απλά η γιορτή των φαναριών (Laternenfest).

O Sankt Martin γεννήθηκε αρχές του 4ου αιώνα στην Ουγγαρία (Ungarn) που άνηκε τότε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αρχικά ήταν Ρωμαίος λεγεωνάριος (r?mischer Legion?r)που δήλωσε την πίστη του στον χριστιανισμό.

Αργότερα έγινε επίσκοπος (Bischof)που υποστήριζε και βοηθούσε τους άπορους και ανήμπορους και όταν πέθανε άφησε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς.

Λέγεται πως έγινε γνωστός ο μύθος του Sankt Martin (die Legende von Sankt Martin)με αυτά που ακούγονταν από το στόμα του λαού:

Ήταν κάποτε μία παγερή νύχτα (eisige Nacht).

Παντού ήταν απλωμένο το χιόνι και έβλεπες παγοκρυστάλλους (Eiskristalle) να κρέμονται από τις άκρες των δέντρων.

Ένας στρατιώτης με όνομα Μάρτιν, ο οποίος όπως λέγεται, ότι ξεχώριζε για την καλοσύνη και την αγάπη που είχε προς τον συνάνθρωπό του, περνούσε εκείνη τη στιγμή με το άλογό του μέσα από τους ερημικούς δρόμους (einsame Stra?en)της πόλης του.

Με μιας βλέπει έναν άνθρωπο να τρέμει από το κρύο ολόκληρος και να ζητάει βοήθεια (Hilfe). Έκανε πράγματι τσουχτερό κρύο κι ενώ βιαζόταν ο στρατιώτης να φτάσει γρήγορα στον προορισμό του, σταμάτησε να βοηθήσει τον φτωχό.

Οι στρατιώτες που τον συνόδευαν του λέγανε να φύγουν και  απόρησαν με αυτό που πήγαινε να κάνει.

Όμως εκείνος κατέβηκε από το άλογό του και πλησίασε τον φτωχό (den Armen).

Τότε έβγαλε το πανωφόρι του (den Mantel) και το έκοψε με το σπαθί του στα δύο.

Το ένα κομμάτι το έδωσε να το φορέσει ο φτωχός, για να σωθεί από το θάνατο. Το άλλο το κράτησε για να συνεχίσει τον δρόμο του μέσα στο κρύο.

Η παρουσία του Μάρτιν έμοιαζε στα μάτια του ταλαιπωρημένου φτωχού ανθρώπου σαν ένα λαμπερό φως (Licht) που απλώθηκε πάνω του και του ζέστανε κορμί και ψυχή.

Αυτός ο μύθος του Sankt Martin μαζί με το γεγονός, ότι στις 11 Νοεμβρίου ξεκινάει η 40ήμερη περίοδος της νηστείας πριν από τα Χριστούγεννα ήταν η αφορμή, από τον Μεσαίωνα και μετά να γιορτάζεται και να τιμάται η μνήμη (das Andenken) του Αγίου Μάρτιν.

Στα σχολεία μοιράζουν στα παιδιά γλυκά ψωμάκια, τα λεγόμενα Martinswecken ή Weckmann, τα οποία συμβολίζουν τον Sankt Martin.

Σε άλλες περιοχές φτιάχνουν τα παραδοσιακά Martinsbrezel.

Στα σπίτια μαγειρεύεται η παραδοσιακή χήνα: Martinsgans.

Τα παιδιά φτιάχνουν στο σχολείο φαναράκια (Laternen).

Το απόγευμα συγκεντρώνονται μπροστά από το σχολείο τους για να βαδίσουν τραγουδώντας στους δρόμους της γειτονιάς και να σκορπίσουν με τα φαναράκια τους το φως. Το φως  που συμβολίζει την ελπίδα και την προσφορά αγάπης (die Liebe), όπως έπραξε ο Αγ. Μάρτιν.

Συνήθως παρουσιάζεται ένας ιππότης καθισμένος στο άλογό του που παριστάνει τον Sankt Martin. Αυτός βαδίζει μπροστά με το άλογό του και από πίσω τον ακολουθούν τα παιδιά με τα φαναράκια τους και τραγουδώντας. Αυτό ονομάζεται der Umzug.

Επίσης, ανάβουν στις πλατείες του χωριού ή των πόλεων φωτιές (Feuer). Εκεί μπροστά γίνεται η παράσταση (die Vorstellung) του μύθου του Sankt Martin που παρακολουθεί όλος ο κόσμος.

Η ζέστη της αναμμένης φωτιάς μαζί με τα φαναράκια που μοιάζουν σαν μία  (Lichterkette), δηλ. φωτεινή αλυσίδα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και εμπειρία για όσους συμμετέχουν.

Και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα βρεθείτε κι εσείς κάπου εκεί κοντά, για να ζήσετε και να χαρείτε αυτή την μοναδική εμπειρία της γιορτής του Sankt Martin και των φαναριών.