Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν την αυθεντική Ορθόδοξη Παράδοσή μας, τα έργα των Πατέρων αποτελούν ανεξάντλητη πηγή γνώσης και πνευματικού πλούτου. Ανάμεσα σ” αυτά ξεχωρίζουν τα κείμενα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, που χαρακτηρίζεται ως ο επιφανέστερος, ο «άριστος» θεολόγος της Εκκλησίας μετά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Γρηγόριος αναδείχτηκε επίσκοπος της Ναζιανζού, αφού την εποχή εκείνη μπορούσαν να χειροτονηθούν και έγγαμοι επίσκοποι. Η μητέρα του μικρού Γρηγορίου, η Νόννα, έδωσε τον καλύτερο εαυτό της στην ανατροφή του παιδιού της και προσευχόταν συνεχώς στο Θεό για την προκοπή του.
Αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Ναζιανζό, οι γονείς του έστειλαν το Γρηγόριο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκεί γνωρίστηκε με το συνομήλικό του Μέγα Βασίλειο. Η δίψα του για μάθηση τον οδηγεί στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, στην Αλεξάνδρεια και τέλος στην Αθήνα για ανώτερες σπουδές. Στην Αθήνα συναντάει ξανά το Μέγα Βασίλειο και γίνονται αχώριστοι φίλοι.
Οι συμφοιτητές και οι δάσκαλοί του είχαν τόσο εντυπωσιαστεί από την ευστροφία και τις γνώσεις του, που τον παρακάλεσαν να παραμείνει στην Αθήνα ως καθηγητής. Ο Γρηγόριος, αφού διδάσκει για ένα περίπου χρόνο στις ανώτερες σχολές των Αθηνών, αναχωρεί τελικά για την πατρίδα του.
Στην Καππαδοκία εξασκεί για ένα χρόνο το επάγγελμα του ρήτορα-συνηγόρου, αλλά αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη ζωή στον κόσμο και στη μοναχική ζωή. Η αγάπη του για την Εκκλησία φούντωσε τελικά σαν φλόγα μέσα του. Ο πόθος του για το Θεό οδηγεί τα βήματά του στον Πόντο, όπου ασκητεύει μαζί με το φίλο του Βασίλειο. Εκεί αρχίζει να συγγράφει σπουδαία θεολογικά έργα. Οι ανάγκες, όμως, της Εκκλησίας τού επιβάλλουν να επιστρέψει στην πατρίδα του, όπου εκλέγεται επίσκοπος Αριανζού.
Το 378 μ.Χ. φτάνει στην Κωνσταντινούπολη και αναλαμβάνει τη στήριξη των λίγων Ορθοδόξων, που είχαν απομείνει, αφού οι υποστηρικτές της αίρεσης του αρειανισμού είχαν καταφέρει να επικρατήσουν παντού. Στο μικρό ναό της αγίας Αναστασίας ο Γρηγόριος κηρύττει, και αμέτρητα πλήθη αρχίζουν να συγκεντρώνονται για να τον ακούσουν. Τη νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου του 379 μΧ. οι αιρετικοί θορυβημένοι επιτέθηκαν στο ναό και τραυμάτισαν το Γρηγόριο. Ο άνθρωπος που θα τον δολοφονούσε, μόλις βρέθηκε μπροστά στο θεολόγο επίσκοπο, μετανόησε και δεν πραγματοποίησε την πρόθεσή του. Ο άγιος Γρηγόριος αντιμετώπισε όλες τις προκλήσεις με πραότητα, επιείκεια και αγάπη.
Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, που συγκλήθηκε το 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, του επιφύλαξε τιμές αλλά και πικρίες. Οι συνοδικοί πατέρες τον εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και του ανέθεσαν την προεδρία της Συνόδου. Όταν, όμως, κάποιοι επίσκοποι, λίγο αργότερα, αμφισβήτησαν την εκλογή του, ο Γρηγόριος παραιτήθηκε, προκειμένου να επανέλθει η ειρήνη και η ηρεμία στην Εκκλησία.
Ο Γρηγόριος επέστρεψε στην πατρίδα του Καππαδοκία και συνέχισε να βοηθάει και να προστατεύει τους χριστιανούς. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε ασκητικά και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη συγγραφή. Το τέλος της επίγειας ζωής του ήρθε το 390μ.Χ. και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 25 Ιανουαρίου. Γιορτάζεται επίσης και στις 30 Ιανουαρίου, τη μέρα των Τριών Ιεραρχών, μαζί με τους άλλους δύο μεγάλους Πατέρες και Διδασκάλους, το Μέγα Βασίλειο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο.
Η θεολογική του σκέψη, τα βαθυστόχαστα συγγράμματά του, η έντονη ποιητικότητα του έργου του και η προσφορά του στην Εκκλησία ύψωσαν το Γρηγόριο σε φωτεινό πρότυπο μοναδικού πνευματικού και θεολογικού κάλλους. Ο ιερός Πατέρας με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο προσπάθησε να φανερώσει την Αλήθεια και τη φιλανθρωπία του Θεού. Στα έργα του θα βρίσκει πάντοτε κάθε άνθρωπος μια γεύση της αιωνιότητας.